onze roadtrip van afgelopen week

mijn allerlaatste post voor deze vakantie… ik zit nu in de bus van Masindi naar Kampala op de laptop van Alli mijn verhaal in Word te typen, zodat ik het straks kan knippen en plakken. Ook tijdens de afgelopen dagen is mij heel vaak opgevallen dat het Ugandese volk echt heel vriendelijk is. Iedereen begroet je met een glimlach en hallo, hoe gaat het, wat fijn om kennis te maken.

maar afgelopen zaterdag begon onze reis naar Hairy Lemon Island… een echte aanrader voor als je in Uganda bent. Een idyllisch mooi, groen en ecologisch eiland wat we bijna voor ons alleen hadden. Laura, Alli en ik waren met zijn drieen en daarnaast nog 2 jongens uit Engeland. Op het eiland was geen stroom (behalve op zon-energie), alleen koude open air douches en verder prachtige natuur omringd door de Nijl. We hebben hier vooral geluierd, gezond, gezwommen, gerelaxed en de eerste avond een paar lekkere borrels gedronken! Heerlijk genoten dus.. maandagochtend moesten we het eiland helaas al weer verlaten.

vanuit Hairy Lemon redden we terug naar Jinja om Renee op te halen. En ons avontuur ging verder met zijn 4en. Vanuit Jinja vertrokken we naar het Ziwa Rhino Sanctuary om daar te overnachten en ‘s ochtends vroeg een trekking te maken om neushoorns te spotten! Onze chauffeur die ons er naar toe reed, Abdul, was een ontzettend verlegen en stille man die in de auto graag luisterde naar een mix van spice girls, abba en wat jaren 90 muziek. Natuurlijk was er een weg open gebroken en moisten we een omweg maken van ongeveer 100km… we arriveerden dus ongeveer 3 uur later dan gepland. Maar de trekking was geweldig!! Tot op 15 meter afstand konden we komen bij de neushoorns die daar in het wild leven… echter het is wel uitkijken, want ze zien voor geen meter, maar horen en ruiken alles. Het advies van de ranger was dan ook om zo snel mogelijk in een boom te klimmen als ze je achterna komen. Toen een van de neushoorns een rustige draf in zetten richting ons, zaten wij dus ook heel snel achter een struik... haha tja het is toch een drietonner die ik liever niet boos maak.

voor het vervolg van onze reis, moesten we op zoek naar een nieuwe chauffeur. Er zijn er genoeg, maar de prijs kan nogal verschillen. Maar we vonden uiteindelijk Elias, onze christelijke, vrolijke, zingende en dansende chaffeur wiens farotieve muziek vooral is terug te vinden op de serie Knuffelrock cd’s. maar op ons aandringen wilde hij ook wel ugandese muziek draaien. Vanuit de Ziwa rhinos vertrokken we naar Masindi waar we hebben gelunched en van daar uit door gereden zijn naar Boomu’s Womens Group, gelegen bij de ingang van Murchisons falls National Park. Hier sliepen we in traditionele hutten bij een project dat is opgezet voor de vrouwen van Boomu om zelf voor een inkomen te zorgen.

de positie van vrouwen in Uganda, vooral op het platteland naar ik heb gehoord, is nog altijd niet optimaal. Op het platteland heeft een man gemiddeld tussen de 4 en 6 vrouwen, bij wie hij dan ook allemaal ongeveer 5 kinderen heeft. Zijn vriije tijd wordt evenredig onder de vrouwen verdeeld, als ze maar goed voor m zorgen. Zij moet zorgen voor het werk op het land, het huishouden en de kinderen, zij zal altijd als laatste eten, want het beste voedsel is voor de man, ze mag m ook niet tegen spreken en anticonceptie is niet ter sprake, want hoe meer kinderen, hoe meer aanzien dat de man krijgt. Al jaren proberen verschillende organisaties en vrijwilligers hier verandering in te bren gen door diverse women groups op te richten. Vrouwen leren daar meer over anticonceptie, hiv, familyplanning enz enz. Maar ook zijn er women groups waar vrouwen leren om te zorgen voor inkomen, om zo hun positie te verbeteren. Zo dus ook de Boomu Womens group waar wij hebben geslapen. Middels hun kleine toeristische project kunnen zij voor een eigen inkomen zorgen. Het was dan ook fantastich om hier te verblijven, hoe primitief dan ook. Er is overigens wel verschil tussen de positie van vrouwen in de steden en vrouwen op het platteland, want vrouwen in de stad zijn meer onafhankelijk.

Woensdagmiddag traden we Murchison Falls natural park binnen. We begonnen met een boottocht over de nijl waar we honderden nijlpaarden enkele krokodillen zagen. Vervolgens werden we ergens er uit gezet voor een hike van ongeveer anderhalf uur naar de top van de watervallen... echt prachtig om te zien!!! Helemaal drijfnat van de waterval liepen we terug naar waar Elias ons stond op te wachten om ons naar Red Chili Restcamp te brengen. Deze avond sliepen we in een tent. Al met al heb ik dus vanaf zaterdag al geen fatsoenlijke douche meer gezien. .. of ijskoud of gewoon een emmertje om je een beetje mee te wassen. De wc’s zijn ook niet al te fris en ik heb vanaf zaterdag ook geen spiegel meer gezien, behalve de zijspiegels van onze auto. Ik denk dus dat ik er momenteel uit zie als een ontplofte vogelverschrikker... maar de foto’s zullen het uitwijzen.

vanochtend vroeg hebben we een gamedrive gedaan in Murchison Falls park.. het was adembenemend mooi en we hebben zoveel mooie dieren gezien!!! Giraffen, bavianen, antilopes, herten in verschillende soorten, apen, wilde zwijnen (poomba) en olifanten... en vooral deze laatste zaten ons een beetje in de weg. Want toen we naar het gedeelte wilde rijden waar blijkbaar de leeuwen zaten, die we allemaal heel graag wilde zien, stuitte we ineens op een mega olifant die zichzelf midden op de weg geparkeerd had.. en hij was geenzins van plan om voor ons uit de weg te gaan. Onze chaffeur Elias zette uiteindelijk de auto in de achteruit, want onze wegblokkade begon zich klaar te maken voor een gevecht. Tijd voor ons om ons uit de voeten te maken dus. We hebben toen gekozen voor een andere route en dus helaas geen leeuwen gezien... volgende keer! Maar al met al was het fantastisch om mee te maken!!

nu dus onderweg in de bus naar Kampala, de hoofstad van Uganda. morgen reizen we door naar entebbe, waar ook het vliegveld is. Renee gaat weer terug naar jinja en alli, laura en ik gaan naar entebbe. Ik vertrek zaterdag op zondag, laura vertrekt zondagmiddag en alli vertrekt maandagmiddag. Voor ons alledrie het einde van de reis.

Wat vind ik het jammer dat ik al moet gaan... ik zou hier zo nog maanden kunnen blijven. Ik ga de kindjes erg missen en ik hoop dat Arise and shine goed voor Dina zal zorgen. Maar natuurlijk ben ik ook blij om jullie straks allemaal weer te zien.... tot snel kusssss xxxx